Πιστεύω οτι αυτά είναι πολύ χρήσιμα διότι οι παππούδες και οι γιαγιάδες εκτός από παραμύθια καλό είναι να ξέρουν να διηγούνται και ιστορίες που πολλές φορές δεν υπάρχουν στα επίσημα βιβλία της Ιστορίας.
Εξ άλλου, τώρα που εξ αιτίας ορισμένων, ίσως και πολλών, ίσως και όλων, η επίκληση της "Γενιάς του Πολυτεχνείου" δεν διατηρεί, ευτυχώς, την παλιότερη λάμψη της, η παρακολούθηση, η κατά το δυνατόν συνεισφορά, ίσως και η ενθάρρυνση της Γενιάς του Μνημονίου να είναι μια άλλη λύση.
Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρέ, εν τέλει ;
Αν κάποιος διαβάσει τα παραπάνω, θα ήθελα μια άποψη του καθενός, για το πώς βιώνει τις σημερινές καταστάσεις. Ευχαριστώ.
Το τι θα γίνει, φυσικά, δεν το ξέρω ούτε εγώ, ούτε κανείς νομίζω. Ως «ιστορικά άπειρη», όμως, ομολογώ ότι βιώνω, για πρώτη φορά στη ζωή μου, τον φόβο. Ίσως όχι αδικαιολόγητα, αλλά, μέσα στο χάος, νομίζω ότι καλό είναι να διατηρήσουμε όλοι την ψυχραιμία και την ακεραιότητά μας- όσο γίνεται. Η ανθρωπότητα γενικώς, αλλά και η Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα, έχει περάσει δυσκολότερες στιγμές, και μάλιστα στην πρόσφατη ιστορία της. Δεν ξέρω αν είμαι αισιόδοξη (μάλλον όχι), αλλά σίγουρα η απαισιοδοξία μου δεν έχει φτάσει στο σημείο του μηδενισμού, που μόνο λύσεις δεν έχει να μας προτείνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή