Για τους « Αλλους »

Ενας φίλος, μου έστειλε ένα μέιλ, στο οποίο περιγράφει μια υποτιθέμενη παρέα «Αγανακτισμένων» στην Πλατεία, που αποτελείται από έναν «μόνιμο» συνδικαλιστή, την γυναίκα του συνταξιούχο από τα 37 της, έναν πρώην υπάλληλο του ΟΤΕ που με τα «εκτός έδρας» και τα της εθελουσίας τώρα έχει 4Χ4 και πάει ψάρεμα και κυνήγι, έναν μπάρμπα Δεξιό που κατεβαίνει στις πορείες μόνον επί ΠΑΣΟΚ, έναν εργολάβο με δικό του συνεργείο (27 αλλοδαπούς χωρίς ΙΚΑ και 3 Ελληνες), έναν 32χρονο φοιτητή, έναν γιατρό – ταχυδρόμο από τα πολλά φακελάκια, έναν Λιμενικό – ταβλαδόρο, πρωταθλητή στους αγώνες με τους διπλανούς Τελωνιακούς, κ.λ.π., κ.λ.π.

Στη συνέχεια, προσπαθώντας να βρει μια άκρη – λύση, αρχίζει την ανάλυση του τύπου, «εισπράττουμε 40 δις το χρόνο και ξοδεύουμε 60, πήραμε (και φάγαμε) τόσα δάνεια και χρωστάμε τόσα».

(Αυτό το γαμημένο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο στα ρήματα, πόσο με ενοχλεί τα τελευταία χρόνια!!!)

Καταλήγει ότι μάλλον είναι σκούρα τα πράγματα διότι οι ίδιοι οι πολίτες μέσω των εκλογών επέλεξαν την διαπλοκή και την διαφθορά και άρα «βολευτείτε με τον Γιωργάκη και τον Αντωνάκη…».

Χάριν του διαλόγου, ας δεχθώ την εικόνα της Πλατείας, όσο απλουστευτική και ίσως προβοκ κι αν είναι.

Μα ποιον διάλογο ?

Να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή.

Από τη στιγμή που η άποψη «καθαρίζω δύο τραπεζίτες, τρεις βιομηχάνους και πέντε πολιτικούς, και καθαρίσαμε» δεν έφερε αυτό που ονειρεύομαι, και

δεν θεωρώ όποιον δεν συμφωνεί μαζί μου παπαγαλάκι των Τραπεζών, Ναι, θα κάνω διάλογο.

Δεν γίνεται αν είμαστε λίγοι, πρέπει να είμαστε πολλοί.

Θα είναι λάθος αν η πρακτική Ολυμπιακού – Παναθηναικού περάσει ανάμεσά μας.

Ωραία λοιπόν, αυτοί είναι οι «Αγανακτισμένοι» !

Εχω ένα τεράστιο ερωτηματικό με τους «Αλλους», τους «μη Αγανακτισμένους».

Τι εναλλακτική πρακτική έχουν ?

Ελπίζουν στον Γιώργο? Βλέπουν μέσα του έναν Γεννηματά, ή έναν Τρίτση?

Μήπως πιστεύουν στον Αντώνη, τη Ντόρα, τον Κυριάκο, τον, τον, τον…

Σιγά, μην πιστεύουν στον Τσίπρα και και την Παπαρήγα …

Να κάνουμε τι λοιπόν ?

Μήπως να βγούμε σε μια άλλη Πλατεία και να αυτομαστιγωνόμαστε ?

Μήπως να διαμαρτυρόμαστε εκεί, κόσμια χωρίς μούντζες, ενάντια στους «κακούς ξένους» και όχι ενάντια στους Βουλευτές μας ?

Μήπως να καταδικάζουμε « τα λαμόγια » της άλλης Πλατείας

Μήπως να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας ο καθένας ? (Βασικό επιχείρημα)

Εδώ μπερδεύομαι, διότι αν η πλειοψηφία (δηλ. οι Αλλοι,) δεν είναι λαμόγια, τότε γιατί δεν επιβραβεύθηκαν από το «σωστό Κράτος»? Διότι και οι «Αλλοι» χάνουν μισθούς, εφάπαξ, συντάξεις, δουλειές. Τα παιδιά και των «Αλλων» θα ξενητευτούν.

Αρα, μήπως «το Κράτος, δεν είναι σωστό» ? Και τι κάνω ενάντιά του ?

Μήπως τίποτα ? Σφάξε με Αγά μου να Αγιάσω ?

Ωραία, πιστεύουν ότι η Στάση Πληρωμών δεν θα λύσει το πρόβλημα.

Μα με τα διαδοχικά Μνημόνια και τα όλο και μεγαλύτερα Δάνεια δεν θα φτάσουμε πάλι σε Πτώχευση?

Για σιγά !!! Μήπως δεν φτάσουμε ?

Μήπως και κάποια στιγμή τα spread πέσουν και αρχίσει μια δειλή ανάπτυξη?

Φαντάζομαι ότι αυτό ίσως γίνει !

Πώς???

Με μια γενναία διαγραφή μέρους του Ελληνικού Χρέους (Σχετικό άρθρο του πρώην Γερμανού Υπ. Οικονομικών).

Πότε όμως ?

Όταν όλα θα έχουν περάσει στον Ιδιωτικό Τομέα, που τόσο φιλάνθρωπος έχει αποδειχθεί και τόσο ρολόι δουλεύει, όπως φάνηκε στη Φουκουσίμα.

Όταν οι μισθοί στον όποιο Δημόσιο Τομέα έχει μείνει, και στον Ιδιωτικό θα πάνε και εγώ δεν ξέρω πού.

Εξ άλλου, και σε μια παλιότερη συνέντευξη ο ίδιος ο Στρος Καν είχε ομολογήσει ότι, ένα θέμα είναι η τακτοποίηση του Χρέους της Ελλάδας αλλά επίσης πολύ σημαντικό είναι η επίτευξη εκείνων των Εργασιακών Σχέσεων που θα επιτρέψουν την Ανταγωνιστικότητα (έλεος πια, μ’ αυτή τη λέξη) της Ελληνικής Οικονομίας.

Μα με τις προηγούμενες Εργασιακές Σχέσεις δεν ήταν που γέμισαν οι Ελβετικές Τράπεζες με Ελληνικές Καταθέσεις ?

Με αυτές τις σκέψεις …

Εχω ένα τεράστιο ερωτηματικό με τους «Αλλους», τους « μη Αγανακτισμένους ».

…Η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει

τη δικιά σου μελαγχολία

Κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις

με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις…